“Yığınsal bir betonlaşmanın içindeyiz. Betonu, artık kazma kürekli ırgatlar yerine büyük, döner, dev beton makineleri karıyor. İstediğin yeri saniyesinde betonlaştırıyor. Bu durumda bir avuç toprak kalmıyor. Toprak kalmayınca çiçekten yoksun kalıyoruz. Çiçekleri unuttuk artık. Renklerini de kokularını da. Ama kokularını unutmamamızı isteyenler var. İyiliğimiz için. O yüzden oda spreyleriyle yatak odalarımıza, helalarımıza kadar evlerimiz çiçek kokularından geçilmiyor. Gerçeği bu kadar kokmazdı çünkü. Görmeden kokuyu algılayamayanlar için de kızıl gülle karanfilden, mor salkımlı leylağa kadar plastik çiçeklerimiz var. Herkes için. Gerçeğinden daha renkli, daha albenili. Unutulan, yitirilen, yerine konulamayan ne varsa, kitaplarda bulabilirsiniz şimdi. İstanbul’u gezmek, dolaşmak, görmek mi istiyorsunuz. İstanbul’u mu seviyorsunuz, İstanbul’da yaşamayı mı özlüyorsunuz, hemen kitapları indirin raflardan.”