Aradakiler arada kalan, sıkışan, sıkıştırılan insanları hikâyeleridir. Yazılış tarihleri bakımından belirli dönemleri ele alışlarıyla da toplumsal tarih açısından içine düştüğümüz/düşürüldüğümüz acıklı durumu gözler önüne sermektedir.

Yarım yüzyıllık bir dönemden önemli kesitlerin irdelendiği bu öykülerde aradakilerin her ne kadar ezilseler de umutlarının, dirençlerinin kırılmadığına tanık olacaksınız.

“Köyleri boşaltılırken:

-Kimse arkasına bakmayacak, demişlerdi. Bakanı vururuz.

Arkalarına bakmamışlar ama evlerin yanarken duvarlarının gür diye çöküşünü, ağaçların, üzüm kütüklerinin çatırdayışını, atların kişneyişini, davarın böğürüşünü, koyunun kuzunun meleyişini duymuşlardı.